Beduini rozbijają obozy na wysuszonych słońcem gładkich powierzchniach i wiodą życie surowe, bez bieżącej wody i prądu, zamieszkują w namiotach, starych blaszanych garażach i szałasach. Przeważnie nie pracują. Kiedyś były to plemiona koczownicze bądź półkoczownicze krajów arabskich. Zajmowali się hodowlą głównie kóz i wielbłądów. W obecnych czasach niejednokrotnie ich jedynym dochodem są pieniądze otrzymywane od Państwa, znaczna część ludności prowadzi też obsługę turystyczną. Opowiedziano nam o życiu Beduinów, którzy po dziś dzień praktykują wielożeństwo. Najlepsze żony to kobiety, a właściwie młode dziewczęta nieprzekraczające 15 roku życia. Za ładną i młodą wybrankę zapłata może wynosić nawet trzy dromadery i trzy osły, ale za starszą i niezbyt piękną płaci się co najwyżej jednego osła. Każdy mężczyzna ma statystycznie cztery żony i z każdą z nich ok. dziesięcioro dzieci. W rezultacie ma ich tak dużo, że nie pamięta ich imion. Jeśli któreś dziecko idzie rozmawiać z ojcem, najpierw musi się przedstawić: jak ma na imię, która z żon jest jego matką oraz którym jest z kolei dzieckiem. Jednak nie są to obozowiska, tak popularne jak w przeszłości. Rząd buduje domy do zasiedlania na pustyni Nagew, w południowej części kraju, bowiem tryb życia jaki prowadzili przed wiekami, w obecnych czasach jest prawie niemożliwy.
Samarytanie - to potomkowie 10 plemion Izraela zamieszkujących Samarię i pamiętnego Samarytanina, o którym czytamy w Nowym Testamencie. Pochodzenie tego ludu do dziś rodzi wątpliwości, która z czterech wersji: dwóch naukowych, biblijnej czy samarytańskiej jest prawdziwa. Samarytańskie prawo religijne oparte na Torze jest bardziej surowe niż wyznanie żydów ortodoksyjnych. Z całą pewnością najsurowiej dyskryminuje kobiety od wszelkich innych wyznań na świecie. Dzięki rozpowszechnionej opowieści o Dobrym Samarytaninie (Nowy Testament – Ewangelia Łukasza), który pomógł człowiekowi z innej wspólnoty, wbrew zakazom, okazał wrażliwość na cudzą krzywdę i nieszczęście. Ogólnie uważani są jako dobroczyńcy, pełni miłosierdzia i niejednokrotnie stawiani jako wzór do naśladowania. Zagrody Samarytan żyjących w Izraelu są dość skromne i proste. Ta, którą widziałyśmy wyglądała zupełnie jak mały dworek z początku XX stulecia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz